Leczenie chirurgiczne raka płuca

Wróć

W tej zakładce zajmiemy się omówieniem metod chirurgicznych wykorzystywanych w leczeniu chorych na raka płuca. Jeśli szukasz informacji o innych metodach leczenia raka płuca, zajrzyj do zakładki Planowanie leczenia raka płuca.

Chirurgiczne metody leczenia stosowane są przede wszystkim we wcześnie zaawansowanym niedrobnokomórkowym raku płuca. Należy jednak pamiętać, że scenariusze różnych ścieżek diagnostyczno-terapeutycznych pacjenta opracowuje zespół specjalistów, biorąc pod uwagę wiele czynników, które zostały opisane w zakładce Planowanie leczenia raka płuca.

Celem leczenia chirurgicznego (czyli operacyjnego) raka płuca jest doszczętne usunięcie części płuca, która zawiera nowotwór. Chirurg usuwa także okoliczne węzły chłonne, czyli wykonuje limfadenektomię. Operacja usunięcia nowotworu jest podstawową i najbardziej skuteczną metodą leczenia we wczesnym stadium niedrobnokomórkowego raka płuca. Chirurgiczne usunięcie nowotworu płuca wykonywane jest przez torakochirurgów, specjalizujących się w operacjach klatki piersiowej i posiadających duże doświadczenie w leczeniu raka płuca. Jeśli zdaniem zespołu specjalistów chory na raka płuca kwalifikuje się do leczenia chirurgicznego, zostaną przeprowadzone następujące badania:

badania czynnościowe, aby sprawdzić, czy po operacji zachowana będzie dostateczna sprawność płuc,
badania sprawdzające funkcje serca i innych narządów, aby upewnić się, że stan ogólny pacjenta pozwala na przeprowadzenie operacji,
pogłębiona ocena czy rak rozprzestrzenił się na regionalne węzły chłonne w przypadku niejednoznacznego wyniku badania TK klatki piersiowej lub badania PET. Procedura ta odbywa się na drodze mediastinoskopii (wziernikowania śródpiersia) lub innej techniki opisaną poniżej.

W operacyjnym leczeniu raka niedrobnokomórkowego płuca stosowane są różne techniki chirurgiczne. Polegają one na usunięciu guza pierwotnego z blokiem otaczających tkanek i regionalnych węzłów chłonnych znajdujących się w jego sąsiedztwie, wnęce płucnej i śródpiersiu. Operacje te wymagają znieczulenia ogólnego i są zwykle wykonywane przez duże nacięcie chirurgiczne między żebrami z boku klatki piersiowej lub pleców (tzw. torakotomia). Zakres resekcji tkanki płuca zależy od wielkości guza pierwotnego i jego lokalizacji. Wykonuje się klinową resekcję płuca, segmentektomię, lobektomię lub pulmonektomię.

W określonych przypadkach przeprowadzenie bardziej rozległej operacji (na przykład lobektomii zamiast segmentektomii), może to zapewnić lepszy efekt terapeutyczny, czyli większą szansę na wyleczenie raka.

Poniżej opisane są różne techniki chirurgicznego leczenia raka płuca:

Resekcja klinowa lub segmentektomia – chirurg usuwa część płuca zawierającą nowotwór;
Lobektomia – płuca składają się z 5 płatów (3 po prawej i 2 po lewej). W tej operacji chirurg usuwa nowotwór z całym płatem płuca. Jest to najczęstszy typ operacji usunięcia raka płuca (czasami wykonywana jest tzw. bilobektomia, czyli wycięcie dwóch płatów płuca);
Pneumonektomia – chirurg usuwa całe płuco;
Wideotorakoskopia (VATS – Video Assisted Thoracoscopic Surgery) – to technika małoinwazyjnego, anatomicznego wycięcia płata płuca z guzem oraz węzłami chłonnymi śródpiersia. VATS jest zabiegiem częściej stosowanym w leczeniu wczesnego stadium raka płuca. Wykorzystuje mniejsze nacięcia, zwykle wiąże się z krótszym pobytem w szpitalu i mniejszą ilością powikłań płucnych niż torakotomia.

Chirurgiczne metody leczenia raka mogą powodować powikłania, które występują podczas i wkrótce po zabiegu. Mogą one obejmować reakcje na znieczulenie, nadmierne krwawienie, chorobę zakrzepowo-zatorową, infekcje ran i zapalenie płuc. Występowanie powikłań pooperacyjnych zależy do pewnego stopnia od zakresu operacji i ogólnego stanu zdrowia osoby operowanej.

Powrót do zdrowia po operacji raka płuca zwykle trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Jeśli operacja jest wykonywana na drodze torakotomii (cięcie chirurgiczne obejmuje długi odcinek klatki piersiowej),dolegliwości bólowe mogą utrzymywać się przez dłuższy czas po zabiegu. W związku z tym aktywność fizyczna pacjenta może być ograniczona przez co najmniej miesiąc lub dwa.

W przypadku wysokiej wydolności oddechowej chorego przed zabiegiem to powrót do normalnej aktywności może nastąpić szybciej, nawet po rozległej resekcji płata lub całego płuca. W przypadku obecności chorób współistniejących, takich jak rozedma płuc lub przewlekłe zapalenie oskrzeli (które są powszechne u osób, które paliły przez długi czas), po operacji może wystąpić duszność wysiłkowa. Dlatego NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO BY RZUCIĆ PALENIE. Jeśli szukasz informacji, jak pomóc sobie w walce z nałogiem palenia tytoniu, zajrzyj do zakładki RZUĆ Palenie. Znajdziesz tam również informacje o możliwościach bezpłatnej pomocy specjalistów!

Opracowanie: Justyna Wilczyńska, WWCOiT im.M.Kopernika w Łodzi